اصلا نمی دونم باید چکار کرد؟ باید گذشت یا اینکه تا آخر داستان پیش رفت. ستاک میگه از وسط قصه بیا بیرون ولی اگر از پشت خنجر بخورم چی؟
عقل ناقصم میگه برو ببین تهش چی میشه! شاید دونفر همزمان میخواهند ازت انتقام بگیرن؛ از کسی که مثل خار مغیلان همیشه مابین آنها بوده، هرچند همیشه از دور مراقبشون بودم!
شایدم به قول حورا یه مثلث عشقیه! ولی نکته این جاست که من جایی تو این مثلث ندارم.
شخصیت من بیشتر شبیه همون دایره ایست که هیچ گوشه ای از اون دنج نیست وهمیشه حیران و سرگردانه!
اصلا خوبی به ما نیومده!!!!!!!
ای دوست
توهمان
شقایق شعر خوب سهرابی!
که باتو زندگی باید کرد.
تقدیم به همه ی دوستایی که یار خاطر اند.
این چندروزه هرکی از راه میرسه به طریقی دلم ما میشکند!
اصلا خسته شدم از این همه آدمهای سریش که فقط اعصابم رو خورد میکنن.
بعد از 2ماه کش مکش اومده طرح دوستی ریخته به یه هفته نرسیده میخواد دوباره شروع کنه!
انگار نه انگار که تازه داشتم آرامش از دست رفته ام رو به دست می آوردم!!
متاسفم بیشتر از هرکس برای خودم!!!
امروز بعد از مدتها دیدمش.
خیلی خیلی دلم براش تنگ شده بود، هرچند اون مثل همیشه نبود، ولی من مثل همیشه ها دوستش دارم؛ شاید بیشتر!!!
آنقدر از دیدنش خوشحالم که هیچ کلمه ای نمیتونه آن رو تعریف کنه!
ایکاش اون هم از دیدن من بعد از مدتها خوشحال میشد!!!!!
لحظه ای مثل گذشته ها بود ولی دوری از گذشته ها توی نگاهش موج میزد!
و باچشم هاش یادآوری میکرد. نه سیاوش
قصه مثل گذشته ها نیست!!!!!
این جوری * شایدم اینجوری
گاه یک ستاره
یک ستاره گاهی
می‌تواند حتی در کفِ یک پیاله‌ی آب
خوابِ هزار آسمانِ آسوده ببیند!
آن وقت تو می‌گویی چه ...؟
می‌گویی یک آینه برای انعکاسِ علاقه
کافی نیست!؟کلا وقتی میرن دیگه بر نمیگردن
یادشون میره یه دل همیشه براشون در تپشه و ممکنه لحظه ای نچندان دور صدایی از بلند نشه!
نمیدونم چرا مرامم و معرفت تا به این حد کمرنگ شده و در دست فراموشیه!
شهر خالیست زعشاق، بود کز طرفی مردی از خویش برون آید و کاری بکند
من که مردش نیستم!
خدا کنه که پیداشه!!
لحظه ها را می شمردم عاشقانه تا بیایی
دیگر اکنون نیست شوق انتظارت می روم
هرچه گفتم با دلم بازی نکن سودی نداشت
تا نبینم خنده ات را با نگارت می روم
تـوُ این روزای تکراری ، همون حرفای تکراری
نقـاب چهـره ای مثبت ، فقط ژست فداکاری !
نوشتن از شکوهِ کوه ، میون غربت دره !
نمایشنامه ی قدرت ، بـرای کشتن بره !
تو این روزای تکراری
بزن لبخند اجباری !
OOO
هوای کوچه ها مسموم ، تظاهـر جلوه ی شهره
دلت توُ سینـه می کوبه ، ولی با زنـدگی قهـره !
نمـای پنجـره ثابت ، همیشـه فصل پائیزه
میون سفره ی خالی ، پر از جا پای تبعیضه !
گل سـرخ تـوی باغچه ، به روز تازه مشکوکه
هوا خاکستری مونده ، تو این بن بست متروکه
تو این روزای تکراری
بزن لبخند
اجباری !
OOO
همیشه منتظر ... اما ، درای خونه رو بستیم !
نمی بینیم کجا بودیم ؟
نمی پرسیم کجا
هستیم ؟
تو این روزای تکراری
بزن لبخند اجباری !
